• Χωμάτινα γήπεδα

Το Ρολάν Γκαρός είναι γνωστό για τα χωμάτινα γήπεδα, που ευνοούν παίκτες με μεγαλύτερη τεχνική και που παίζουν με κάποια τακτική που διαφαίνεται μετά από 4-5 χτυπήματα.

Τα χωμάτινα γήπεδα έκαναν την εμφάνισή τους για πρακτικούς λόγους, όταν το 1880, οι αδελφοί Ρένσο στις Κάννες άρχισαν να ρίχνουν τριμμένο κεραμίδι για να καλύψουν τα γήπεδα που το χορτάρι τους είχε ξεραθεί και καταστραφεί λόγω της ξηρασίας. Από τότε βέβαια η τεχνολογία έχει κάνει άλματα, αλλά η βασική αρχή παραμένει ίδια. Το τερέν καλύπτεται συνολικά με 5 στρώματα διαφορετικών υλικών, που έχουν συνολικό πάχος – βάθος τα 80 εκατοστά. Στη βάση λοιπόν έχουμε ένα στρώμα 35 – 40 εκατοστά πέτρες, από πάνω 30 εκατοστά χαλίκι για καλύτερη αποστράγγιση, πιο πάνω 7 – 8 εκατοστά κλίνκερ (ηφαιστειακό υλικό), ύστερα 6 – 7 εκατοστά λευκό ασβεστόλιθο, και πάνω πάνω στην επιφάνεια τριμμένο κεραμίδι πάχους 2 χιλιοστών, που δίνει αυτό το χαρακτηριστικό χρώμα.
Η σύσταση του τερέν έχει μεγάλη σημασία για την εξέλιξη του παιχνιδιού. Το χώμα είναι πιο «αργό», ευνοώντας ένα παιχνίδι λιγότερο γρήγορο και επιθετικό και με περισσότερη τακτική, ένα παιχνίδι που μοιάζει πραγματικά με το σκάκι, όπου μια κίνηση γίνεται αντιληπτή μετά από 4-5 χτυπήματα. Ευνοεί επίσης τους παίκτες που έχουν μεγαλύτερη τεχνική ικανότητα, είτε πρόκειται για τα «τοπ σπιν» του μοναδικού Ράφα Ναδάλ, είτε πρόκειται για τα «σλάις» της Ζυστίν Ενίν, είτε για τα «ντροπ σοτ» που τόσο βοήθησαν τον Ρότζερ Φέντερερ να κατακτήσει το τρόπαιο το 2009. Το χώμα όμως εκτός από τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε, έχει ειδικές απαιτήσεις ως προς την κίνηση του αθλητή, και ευνοεί εκείνους που ξέρουν να «γλιστρούν» ώστε να έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα, και να αποφεύγουν πιθανούς τραυματισμούς. Πάντως, γενικά τα χωμάτινα γήπεδα θεωρούνται πιο μαλακά και φιλικά για τις αρθρώσεις των αθλητών, αρκεί να ξέρει κανείς να κινηθεί σε αυτά.
Τα χωμάτινα γήπεδα συναντιούνται στη Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, στη Μεσόγειο ιδιαίτερα. Η Γερμανία, το Βέλγιο, η Αυστρία και η Τσεχία, η Ρουμανία, η Σουηδία έχουν κι αυτές παράδοση σε τέτοια γήπεδα, όπως και οι χώρες της Λατινικής Αμερικής. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που έχουμε αρκετούς νικητές από τις χώρες αυτές. Για να γίνει κανείς πρωταθλητής στο «χώμα» πρέπει να έχει μακρά εμπειρία.
Τα χωμάτινα γήπεδα του Ρολάν Γκαρός, απαιτούν συστηματική φροντίδα για να μένουν αξιόμαχα. Υπολογίζεται ότι 100 άτομα φροντίζουν γι’ αυτό κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Κάθε πρωί τα γήπεδα ξεσκεπάζονται από τους μουσαμάδες που τα προστατεύουν από τη βροχή, και σκουπίζονται. Κατά τη διάρκεια των αγώνων, ανάμεσα στα σετ, τα γήπεδα σκουπίζονται ξανά και οι λευκές γραμμές βουρτσίζονται ώστε να είναι καθαρές και ευκρινείς. Μετά από κάθε ματς, τα γήπεδα σκουπίζονται, βουρτσίζονται και ποτίζονται. Τέλος, κάθε βράδυ τα γήπεδα ποτίζονται με άφθονο νερό ώστε να διατηρούν τον επιθυμητό βαθμό υγρασίας.

•Τερέν από γρασίδι

Στο τουρνουά του Ουίμπλεντον, το τερέν των γηπέδων είναι από γρασίδι. Οι Άγγλοι έπειτα από πολλές δοκιμές, προτιμούν το γρασίδι «perennial ryegrass» (πολυετές λόλιο), το οποίο αποδείχθηκε πιο ανθεκτικό κατά τους καλοκαιρινούς μήνες της ξηρασίας που τα γήπεδα είναι ανοικτά. Υπεύθυνος για τον χλοοτάπητα των γηπέδων είναι ο κύριος Νιλ Στάμπλεϊ, που επιβλέπει τους 15 μόνιμους και 28 έκτακτους κηπουρούς που φροντίζουν τα γήπεδα κατά τη διάρκεια του τουρνουά. Το όλο σύμπλεγμα του Ουίμπλεντον, διαθέτει 18 γήπεδα πρωταθλήματος με γρασίδι, 20 γήπεδα προπόνησης με γρασίδι, και 8 αμερικάνικα χωμάτινα γήπεδα.
Από το 1995, οι ειδικοί κηπουροί του Ουίμπλεντον, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ιδανικό ύψος της χλόης είναι τα 8 χιλιοστά, ώστε να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σύγχρονου τένις, και να διατηρείται σε καλή κατάσταση τόσο η όψη και η επιφάνεια του γηπέδου, όσο και η «ταχύτητα» του τερέν που με τη σειρά της επηρεάζει τις επιδόσεις των αθλητών.
Η «ταχύτητα» του τερέν, εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες, όπως τη σύσταση του εδάφους, αλλά και τις κλιματικές συνθήκες πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα. Οι μπάλες φαίνονται βαρύτερες και πιο αργές όταν η μέρα είναι κρύα και υγρή, ενώ αντίθετα είναι ελαφρύτερες και πιο γρήγορες όταν η μέρα είναι ζεστή και το κλίμα ξηρό. Το γκελ της μπάλας στο τερέν, εξαρτάται από τη σύσταση του εδάφους, και όχι από το ύψος του γρασιδιού. Έτσι, το έδαφος πρέπει να είναι ξερό και σκληρό για να αντέξει 15 μέρες σκληρής χρήσης, δίχως να γίνει ζημιά στο υπέδαφος.

Οι γραμμές του γηπέδου, δεν βάφονται με απλή μπογιά, αλλά με μια ειδική λευκή βαφή που περιέχει διοξείδιο του τιτανίου για να είναι ανθεκτική στις καιρικές συνθήκες. Οι γραμμές βάφονται με τη βοήθεια ενός μηχανήματος με ρόδες που περνά πάνω από το γρασίδι, και έχουν πλάτος 50 χιλιοστά, εκτός της βασικής γραμμής (base line) που έχει πάχος 100 χιλιοστά. Υπολογίζεται ότι χρησιμοποιούνται 500 γαλόνια μπογιάς κάθε χρόνο.
Οι γραμμές του γηπέδου, δεν βάφονται με απλή μπογιά, αλλά με μια ειδική λευκή βαφή που περιέχει διοξείδιο του τιτανίου για να είναι ανθεκτική στις καιρικές συνθήκες. Οι γραμμές βάφονται με τη βοήθεια ενός μηχανήματος με ρόδες που περνά πάνω από το γρασίδι, και έχουν πλάτος 50 χιλιοστά, εκτός της βασικής γραμμής (base line) που έχει πάχος 100 χιλιοστά. Υπολογίζεται ότι χρησιμοποιούνται 500 γαλόνια μπογιάς κάθε χρόνο.

Όσο για το γρασίδι, υπολογίζεται ότι χρησιμοποιούνται 9 τόνοι σπόρων κάθε χρόνο. Οι γραμμές των γηπέδων βάφονται κάθε μέρα κατά τη διάρκεια του τουρνουά, ενώ το ίδιο γίνεται και με την επιθεώρηση και τη μέτρηση της σκληρότητας τους εδάφους και την κατάσταση του τερέν. Το γρασίδι των γηπέδων ανανεώνεται κάθε χρόνο, τον Απρίλιο, και κουρεύεται όταν φθάσει το ύψος των 15 χιλιοστών. Τον μήνα Μάιο, το γρασίδι κουρεύεται 3 φορές την εβδομάδα για να διατηρείται στα 15 χιλιοστά, ενώ κατά τη διάρκεια του τουρνουά κουρεύεται κάθε μέρα για να παραμένει σταθερό στα 8 χιλιοστά. Τότε ξεκινά μια φορά την εβδομάδα και η συμπίεση του χόρτου, με έναν μεταλλικό κύλινδρο που ζυγίζει 1 τόνο. Αυτό εξασφαλίζει την ομαλή επιφάνεια του χόρτου, ώστε να ανταποκρίνεται άψογα στις μπάλες που γκελάρουν πάνω του κατά τη διάρκεια των αγώνων. Αυτή είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται και για τη συντήρηση των γηπέδων του γκολφ. Τον μήνα Ιούνιο περιορίζεται η ποσότητα του νερού στο πότισμα, κάτι που βοηθά την επιφάνεια του γκαζόν να γίνει πιο σφιχτή. Τέλος κατά τη διάρκεια του τουρνουά, το γρασίδι ποτίζεται κάθε βράδυ, τόσο ώστε να μείνει ζωντανό.

#Ηράκλειο #Κρήτη #Τένις #Άρθρα